ﻫﻤﻪ ﺧﺮﺍﺑﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﯿﻢ
ﺑﯿﺨﻮﺩﯼ ﻻﻑ ﺁﺑﺎﺩﯼ ﻣﯿﺰﻧﯿﻢ و ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﻌﻠﻢ ﺍﺧﻼﻗﯿﻢ
ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺗﺮﺳﯿﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﯽ ﺍﺧﻼ

..ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ !!...ﮔﺎﻫـــــﯽ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻡ !!..ﮔﺎﻫــــــــﯽ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ !!...ﮔﺎﻫــــــــــﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪﻩ ﺍﻡ !!...ﮔﺎﻫـــــــــــﯽ ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ !!...ﮔﺎﻫـــــــــــــﯽ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﻡ !!...ﮔﺎﻫـــــــــــــــﯽ ﺩﺭ ﺗﻨـــــــﻬﺎﯾﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ !!...ﺍﻣﺎ ﺣﺎﻝ ﺯﻣﺎﻧﺶ ﺭﺳــــــﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﮕــــــــﻮﯾﻢ :ﻣﻦ ﺍﺯ ﺗﻤــــــــﺎﻡ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺩﺭﺱ " ﺁﻣﻮﺧــــــــﺘﻪ ﺍﻡ !!..."ﺍﮐﻨﻮﻥ ﺧﻮﺷﺤـــــﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻢ !!...ﺷﺎﯾﺪﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﻢ !!...ﺍﻣﺎ ﺻﺎﺩﻗﻢ ..ﻣـــــــــــــﻦ ﺧﻮﺩﻡ ﻫﺴﺘﻢ !!...ﻭ ﺍﯾﻦ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ...

کور باش بانوووو

نگاه که میکنی می گویند نخ داد...

عبوس باش بانوووو

لبخند که میزنی می گویند پا داد...

لال باش بانوووو

حرف که میزنی می گویند جلوه فروخت...

شاید اینطوری دست از سرتان بردارند

شاید...

منو تو مال یک دنیا نبودیم تموم حس من تغییر کرده

از اون روزی که از من دل بریدی غرورم بین حرفام گیر کرده

اگه چشمات بباره قدر دریا اگه بارون بشه قلب سیاهت

بازم آواره ی عشقم می مونم بازم آواره می مونه نگاهت

بـــــــــــــــه سلامتـــــــــــــیِ کســـــــــــی کـــه

 هــــ"ـــــــه ما که کسیو نداریــــــــــ"ـــــــــم

باز بارانــ با ترانه................
می خورد بر بامـ خانه................
خانه ام کو؟ خانه اتــ کو؟...............
آن دلـ دیوانه اتـــ کو؟........................
روزهای کودکی کو؟............................
فصلـ خوبــ سادگی کو؟............................
یادتــ آید روز بارانــ.......................................
گردشــ یکــ روز دیرینــ.......................................
پســ چه شد دیگر کجا رفت؟................................
خاطراتــ خوبــ و شیرینــ.........................................
در پســ آن کوی بنبستــ...........................................
در دلــ تو آرزو هستــ؟...........................................
کودکــ خوشحالــ دیروز.......................................
غرقــ در غمهای امروز...................................
یاد بارانــ رفته از یاد.................................
آرزوها رفتهــ بر باد................................
باز بارانــ،باز بارانــ..........................
می خورد بر بامــ خانهــ................
بی بهانهــ،بی ترانهــ...............
شاید همــ گمــ کردهــ خانهــ....

وقتی بساط گریه مهیا نمی شود
وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود
وقتی تمام شب به در خانه کریم
در می زند گدا و دری وا نمی شود
وقتی پس از معاینه ها گویدت طبیب
این قلب مرده است ، مداوا نمی شود
یک راه مانده بهر تو آنهم زیارت است
مشهد برو که کار تو اینجا نمی شود

خدایا........ چه کسی تورادراغوش میگیرد!که اینقدر ارامی......!خدایا روی شانه های چه کسی  اشک میریزی که غصه نداری  .......خدایا ..... نگاه چه کسی برایت معنای زندگی میدهد که امیدواری...

بزرگ که می شویم ، غصه ها زودتر از ما قد می کشند ،

دردها نیز !!!!!!!!!

غافل از این که لبخند هارا ،

در آلبوم کودکی جا گذاشتیم....

حیف...

خنده بر لب ميزنم تا كس نداند راز من، ورنه اين دنيا كه ما ديديم خنديدن نداشت...