سوگند 

به چشمان دل انگیز تو سوگند ...به لبهای حوس ریز تو سوگند ...به سحبای دو چشم پر ز نازت 

به مژگان دل عاشق گدازت ...به اشک آن لاله گلبرگ رویت ...به مژگانت، به ابرویت، به مویت 

به اندام چو گلبرگ سپیدت ...به لبخندت،به اندوحت، امیدت ...به آهنگ صدای دلنشینت 

به شرم چهره ی شرم آفرینت ...به چهرت، روشنی بخش دل من ...به مهرت، آفتاب محول من 

به صبح روشن روی تو سوگند ...به شام تیره موی تو سوگند... به جامی که ز جفای تو پر ز خونست 

به اندوه دلم که از حد برونست... به شام بی سحرگاهی که دارم... به سوز شعله آهی که دارم 

به اشک عاشق مهجور، غمناک...که می لغزد ز مژگان بر سر خاک...به امیدت، به فردای دل افروز 

به اشک حسرتت از رنج دیروز... به اشکی که از غمت بر چهره بارم 

تو را چون صبح فردا دوست دارم...

گر شبی یارم به عالم داستانت می کنم...با گل جاوید شعرم جاودانت می کنم 

گر شبی آرام جانم، با بهار شعر خود...دلستانتر از بهار گل فشانم می کنم 

گر شبی الهام بخشم،بخشمت تاج غزل..بر سر تخت هنر،معبود جانم می کنم 

گر شبی دلدار من، بر آسمانت می برم...از سر خورشید و ماه و کهکشانت می کنم 

گر شبی دمساز جانم،جان به راهت می دهم...قصر دل می بخشمت عشق و عاشیانت می کنم 

می تراشم از بلور شعر، اندام تو را...با خدای عشق و عاشقی هم عنانت می کنم 

جلوه جادوی شبها را به چشمت می دهم...نوشخند صبح و تاج آسمانت می کنم 

از پرند عشق و ناز و از حریر جان و دل... جامه ای بر تن چون پرنیانت می کنم 

هر چه زیبایی در عام هست می بخشم به تو... تاج زیبارویان و خوبان جهانت می کنم 

نو بهار روی تو روزی خزان گردد، ولی ... من به شعر خوش، بهار بی خزانت می کنم 

گر بنوشم جرعه ای از جام شیرین لبت... لیلی دوران و شیرین زمانت می کنم. 

تقدیم به مریم...

خواب دیدم که تو رفتی و دلم تنها شد 
حاصل آتش عشق من و تو سرما شد
من پریشان و دل افسرده پی ات میگردم
همه ذرات دل من ای کاش شد
به کدامین گنه امروز مرا سوزاندی؟؟
که عذاب دل من بیکسی فردا شد
آرزوهای قشنگ من و تو پوسیدند
حیف از این عشق که بازیچه این دنیاشد...

دوست دارم شمع باشم، در دل شبها بسوزم... روشنی بخشم میان جمع و خود تنها بسوزم

شمع باشم، اشک بر خاکستر پروانه ریزم... یا سمندر گردم و در شعله بی پروا بسوزم

لاله ای تنها شوم در دامن صحرا برویم... کوه آتشی گردم و در حسرت دریا بسوزم

ماه گردم و در شب سیه روزان بسوزم...شعله آهی شوم، خود را سر تا پا بسوزم

اشک شبنم باشم و بر گونه گلها بلغزم... برق لبخندی شوم، در غنچه لبها بسوزم

یا ز همت پر بسایم بر سر یا همچون انغام... یا بسوزم آنقدر با آتش دل تا بسوزم

تقدیم به کسی که چه آسون من را سوزاند...

یک شبی مجنون نمازش را شکست بی وضو در کوچه ی لیلا نشست

عشق آنشب مست مستش کرده بود فارق از جام الستش کرده بود

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای بر صلیب عشق دارم کرده ای؟

خسته ام زین عشق دل خونم مکن من که مجنونم تو مجنونم مکن.

مرد این بازیچه دیگر نیستم این تو لیلای تو من نیستم.

گفت ای دیوانه لیلایت منم در رگت پنهان و پیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی من کنارت بودمو نشناختی.............

از من گذشت و من هم از او بگذرم ولی

با چون منی به غیر محبت روا نبود

شهریار

دلم را پیش خود پایبند کردی ولی گفتی تو یک دنیای دردی...غرورم را شکستی بی تفاوت برو فک کن همیشه خیلی مردی...

گفته بودم که اگر بوسه دهی توبه کنم که دگر اینگونه خطاها نکنم!

بوسه دادی و چو لبت برخاست از لب من توبه کردم که دگر توبه بیجا نکنم!!!!!!!!!!!!!!!

می شود

"تـ ــ ــو"

ماهی قرمز باشی و

"مـ ــ ـن"

تُنگ بلور ؟!

اگه دوستام میتونستن ۵ ثانیه بعد از اینکه گوشی رو قطع میکنم رو بشنون تا الان هیچ دوستی نداشتم